Afscheid op een boot
Een lief schilderijtje uit vroegere tijden siert haar eenvoudige verzorgingshuiskamer. Afgebeeld wordt de Sint-Nicolaaskerk aan de Prins Hendrikkade.
Welkom aan boord
Haar dochter verteld ons: ‘Wat zal ze de Basiliek een keren voorbij gevaren zijn. In haar jonge jaren was zij namelijk gastvrouw op een rondvaartboot die voerde door de Amsterdamse grachten’. Ik heb gelijk een idee voor de rouwkaart. We nemen het schilderijtje, later die dag, mee en fotograferen het bij daglicht voor het beste resultaat. Het varen zit in deze familie. Niet alleen was moeder graag op het water ook haar dochter met man zeilen de hele wereld over. Een aulabijeenkomst stel ik geeneens voor. Veel meer bij deze familie past een intiem afscheid op een boot. Een tocht die voert door de mooie Amsterdamse grachten.
Uitvaren
De sfeer is ontspannen en gemoedelijk. De kleinkinderen vinden de boottocht fantastisch en er worden fijne herinneringen opgehaald. Het is een afwisselende vaartocht en zeebenen komen goed van pas. Om de Willemsluis te kunnen bereiken moeten we het we het Noordzee-kanaal over. Grote vrachtschepen passeren ons bootje en de golfslag is niet kinderachtig. Met beide handen hou ik de grepen van uitvaartkist goed vast. Eenmaal aangemeerd aan de kade bij het crematorium slaak ik een kleine zucht van verlichting. Ik was de enige zonder zeebenen geloof ik. Op de terugtocht drinken we een borrel en proosten we op een bijzonder leven.
